Menurut data perangkaan yang ditunjukkan oleh (Polzin&Chu 2005) di Amerika, penggunaan transit awam merangkumi 1.76%
daripada keseluruhan perjalanan peribadi. Kira-kira 6.4 bilion perjalanan
transit adalah bersepadu, namun 7.7 bilion perjalanan lagi melibatkan
perjalanan transit yang tidak bersepadu.
Setiap pengguna transit adalah
pejalan kaki. Sebahagian daripada pengguna mempunyai jarak berjalan kaki yang
singkat dari tempat letak kereta mereka untuk ke platform tren atau stesen bas.
Walau bagaimanapun sebahagian pengguna transit yang lain terpaksa berjalan kaki
bermula dari rumah, pejabat, atau pusat komersial untuk ke perhentian bas atau
tren. Sesetengah pengguna transit perlu menyeberang jalan untuk sampai ke
perhentian transit atau dari perhentian ke destinasi akhir mereka.
Justeru, adalah penting untuk
mewujudkan pengintegrasian antara berjalan dan transit agar persekitaran
sekeliling mereka selamat dan boleh diakses untuk setiap pengguna transit.
Strategi ini juga turut dikenali dengan transit mesra pejalan kaki. Selain itu,
strategi ini juga mustahak untuk melindungi penunggang transit daripada risiko
yang membabitkan trafik yang lain serta memberi sokongan yang lebih baik untuk
menggalakkan penggunaan transit (Walkinginfo.Org 2013).
Reka bentuk yang benar-benar bersepadu adalah lebih
rumit pada mulanya namun menjimatkan wang dalam proses reka bentuk itu sendiri
serta dalam operasi dan penyelenggaraan pada masa akan datang. Penyepaduan
transit sebegini mampu meningkatkan bilangan penumpang, operasi dan sokongan
komuniti sistem. Reka bentuk bersepadu juga mampu memanfaat pembangunan guna
tanah.
Rujukan
Polzin, S. E. & Chu, X. 2005.
Public Transit in America: Results from the 2001 National Household
Travel Survey.
Walkinginfo.Org. 2013.
Improve Access to Transit. http://www.walkinginfo.org/transit/
[5 March 2013].
No comments:
Post a Comment